قبل از مفهوم حقوق تعهدات باید مفهوم دین را بررسی کرد. بدهی؛ یعنی عمل کردن، چیزی دادن، خودداری از انجام یک رفتار. در حقوق ما به فردی که باید این دین را ادا کند مدیون می گویند، در حالی که عملی که باید انجام شود فعل نامیده می شود. به عبارت دیگر، قانون تعهدات، شاخه ای از حقوق است که روابط بدهی طرفین را تنظیم می کند. منابع بدهی دلایلی هستند که باعث ایجاد رابطه بدهی می شوند. منابع بدهی؛ قرارداد، جرم، غنی سازی ناروا. این شاخه از قانون توسط قانون تعهدات ترکیه تنظیم می شود که در تاریخ 1 ژوئیه 2012 به عنوان منبع اصلی لازم الاجرا شد.
قانون تعهدات ترکیه، در بخش اول از مقررات عمومی، قوانین اساسی را تنظیم می کند که در همه روابط بدهی (تولد، مقررات، خاتمه روابط بدهی، نکول طلبکار و بدهکار و غیره) کاربرد دارد. در قسمت دوم که ناظر بر روابط بدهی خصوصی است، انواع قراردادها (بیع، وقف، اجاره، کار، وکالتنامه) و مواد مرتبط وجود دارد. حقوق تعهدات که در رشته حقوق خصوصی از جمله شاخه های حقوقی است، رشته بسیار جامعی است.
مانند هر شاخه حقوقی، قانون تعهدات مبنای خود را از قانون اساسی گرفته است. طبق اصل 38 قانون اساسی؛ «هیچ کس را نمی توان صرفاً به این دلیل که به تعهدات قراردادی خود عمل نکرده است، از آزادی خود محروم کرد. «طبق اصل ۴۸ قانون اساسی؛ هر کس آزادی دارد که در هر زمینه ای که می خواهد کار کند و قرارداد ببندد. آزادی قراردادها که اصل اساسی قانون تعهدات است به وضوح در این احکام قانون اساسی تنظیم شده است.
مواردی که در محدوده قانون تعهدات قرار دارند را می توان به شرح زیر برشمرد: دعاوی غرامت ناشی از ظلم، خسارات مادی و غیر مادی، مطالبات، موارد تعیین اجاره و تخلیه، پرونده های حقوق ساختمانی، موارد منع مداخله، موارد انحلال مشارکت، موارد مربوط به خسارات قصاص، پرونده های ملکی، رهن- گروگان تأسیس و انصراف.علاوه بر انواع دعاوی ناشی از مالکیت کاندومینیوم. انواع دعاوی ناشی از قرارداد اجاره، قرارداد فروش، قرارداد کار قابل احتساب است. علاوه بر روابط بدهی ذکر شده، روابط بسیار دیگری نیز وجود دارد و روابط بدهی جایگاه گسترده ای در زندگی روزمره دارد.